De Grand Prix van Emilia-Romagna is één van de eerste Formule 1 Grands Prix die gedurende het seizoen plaatsvindt. De Grand Prix van Emilia-Romagna wordt georganiseerd op het Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari Imola, dat kortweg met Imola wordt aangeduid. De Grand Prix van Emilia-Romagna was vroeger de Grand Prix van San Marino genaamd. Het circuit van Imola ligt in het gelijknamige dorpje, dat vlakbij de Noordoostkust van Italië is gelegen.
Geschiedenis van de Grand Prix van Emilia-Romagna / Grand Prix van San Marino
Het Autodromo Internazionale Dino Ferrari, zoals het circuit van Imola jarenlang heet, vernoemd naar de jong overleden zoon van Ferrari-oprichter Enzo Ferrari, vormt in de jaren ’60 en ’70 het toneel voor nationale en continentale autoraces. Er strijken weleens Formule 1-wagens neer, maar dat is enkel voor wedstrijden die niet meetellen voor het wereldkampioenschap.
Als het circuit van Monza, waarop traditiegetrouw de Italiaanse Grand Prix plaatsvindt, in het Formule 1-seizoen 1980 verstek moet laten gaan vanwege verbouwingen, mag Imola voor één jaartje de honneurs waarnemen. Dat bevalt zo goed, dat het circuit een vaste plaats op de Formule 1-kalender krijgt. Omdat de Italiaanse Grand Prix-naam is voorbehouden voor de wedstrijd op Monza, gaat de Grand Prix op Imola door het leven als die van het naburige ministaatje San Marino.
De tweede Grand Prix van San Marino is eentje die wordt omgeven door controverse. In de vroege jaren ’80 liggen de organiserende autosportbond FISA en de constructeursorganisatie FOCA geregeld met elkaar overhoop. Er wordt gesteggeld over meerdere zaken, zoals coureurslicenties, start- en prijzengelden, veiligheid op de circuits et cetera. Als de FISA en de FOCA tot een patstelling komen in het voorjaar van 1982, besluiten de voornamelijk Brits georiënteerde FOCA-teams als vergelding de voor het wereldkampioenschap meetellende Grand Prix van San Marino te boycotten. Enkel Tyrrell breekt de boycot vanwege Italiaanse belangen: teams als McLaren, Williams, Brabham en Lotus blijven boos thuis.
Die wedstrijd in 1982 gaat de boeken in als de laatste Grand Prix waarbij publiekslieveling Gilles Villeneuve op zondag aan het vertrek stond. De populaire Canadees lijkt op weg om voor eigen publiek een Ferrari-zege te boeken, maar zijn teammaat Didier Pironi denkt daar anders over. Pironi haalt Villeneuve in en de laatstgenoemde voelt zich dusdanig bestolen, dat hij zweert nooit meer een woord te zullen wisselen met zijn Franse conculega. Dat zal hij uiteindelijk ook niet doen. Villeneuve sterft twee weken later na een zwaar ongeval in de kwalificatie voor de Belgische Grand Prix op de Omloop van Terlaemen in Zolder.
Het razendsnelle circuit van Imola is een genot voor het oog, maar levert de Formule 1-organisatie ook meermaals kopzorgen op. Nelson Piquet (1987) en Gerhard Berger (1989) gaan in de gevreesde Tamburellobocht, een snelle linkerknik, namelijk ongenadig hard tegen de muur. Dat zowel de Braziliaan als de Oostenrijker hun ongevallen overleven, heeft meer met geluk dan met wijsheid van doen. Verbouwingen zijn echter onmogelijk, zo wordt er gesteld, vanwege de natuurlijke ligging van het circuit rondom een riviertje.
In het Formule 1-seizoen 1994 gaat het alsnog tragisch fout. In het laatste weekend van april en de eerste dag van mei transformeert het geliefde Imola tot de meest zwarte plaats op aarde. Tijdens de vrijdagtrainingen schrikt Rubens Barrichello het volk op door keihard te crashen. De Braziliaan is even buiten westen, maar blijkt niets meer dan een neuskwetsuur aan het ongeval over te hebben gehouden. Een dag later is het Imola-geluk op. Roland Ratzenberger crasht dodelijk in de snelle Villeneuvebocht, genoemd naar wijlen Gilles Villeneuve. Als wereldster Ayrton Senna, drievoudig Formule 1-kampioen, exact één dag later tevens om het leven komt, is de wereld te klein en dient zowel de Formule 1-organisatie als het circuit van Imola stante pede veranderingen door te voeren.
Op het Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari, dat na diens overlijden ook de naam van vader Ferrari is gaan dragen, worden de snelle knikken van Tamburello en Villeneuve voorzien van chicanes. Dat haalt de snelheid uit het circuit, maar draagt bij aan de veiligheid. Tot de geldkraan wordt dichtgedraaid in 2006 en de Formule 1 lange tijd niet voet op het circuit zet, vinden er geen angstaanjagende ongevallen plaats op Imola. Memorabel zijn de spannende gevechten tussen Fernando Alonso en Michael Schumacher, die in 2005 door de Spanjaard en in 2006 door de Duitser als winnaar worden afgesloten.
Imola keert in 2020 dankzij de coronapandemie terug op de Formule 1-kalender, ditmaal niet onder de noemer ‘Grand Prix van San Marino’, maar met de titel ‘Grand Prix van Emilia-Romagna’. Monza heeft nog steeds het alleenrecht op de Italiaanse Grand Prix-naam en om de regio te promoten wordt de naam van de provincie waarin Imola ligt aangenomen voor de officiële titel van het evenement. Het racen op Imola bevalt rijders, teams en Formule 1-bestuur zo goed, dat het circuit een permanente plaats terugverdient.
Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari
Het Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari is de plaats waarop de Grand Prix van Emilia-Romagna plaatsvindt. Het permanente circuit in het Italiaanse dorpje Imola werd officieel geopend op 25 april 1953.
Het permanente circuit van Imola meet 4,909 kilometer, waardoor de Formule 1-coureurs 63 ronden moeten rijden om een Grand Prix-afstand van 300 kilometer en één rondje te voltooien. De organisatie van de Grand Prix van Emilia-Romagna claimt dat er op racedag ongeveer 100.000 toeschouwers op het circuit af komen.
